Ticaret ve Sanayi İlçede ticaret ve sanayinin pek gelişmemiş olduğu göze çarpmaktadır. İlçe merkezi konumu nedeni ile çevresine göre canlı bir pazar oluşturur. Cuma günleri çevre ilçe ve köylerden buraya pazara gelinmektedir. Pazarda genel olarak, sebze, meyve, hayvansal ürünler, tarım ürünleri ve ev eşyaları satışa sunulmaktadır. İlçede orta ve küçük ölçekte 800 e yakın esnaf teşkilatı bulunmaktadır. Yörede canlı hayvan, tarımsal ürünler başta, kaysı, üzüm, nohut, buğday, elma ve Antepfıstığı, pazarlaması önemlidir. İlçe çevresinde orta ve küçük ölçekte fabrika ve atölyelerin bulunmaması nedeniyle işsizlik sorunu ortaya çıkmaktadır. Tarım ve hayvancılık faaliyetlerine daha ağırlık verilip bunların desteklenmesi gerekir. Tarımsal ürünleri sanayiye taşıyacak fabrika ve atölyeler kurulabilinir. Taşımacılıkta ilçe için önemli bir ticari faaliyettir. Çevre il ve ilçelere bir çok tarımsal ve hayvansal ürün taşınmaktadır. 2. Hayvancılık Gülnar ilçesinde arazi kullanımı bakımından önemli bir faaliyette hayvancılıktır. Hayvancılık çayır, mera ve yayla kesimlerinde ön plana çıkar. İlçenin her köşesinde hayvancılık yapılmaktadır. Bunun başında küçük baş hayvanlardan keçi çeker. İklim ve yer şekilleri keçi beslemeye müsaittir. Lakin keçi kızılçam ve makilikten baş düşmanıdır. Son yıllarda azalmaya yüz tutmuştur. Bunun yerini koyun almaya başlamıştır. Koyun keçiye nazaran daha düz ve düze yakın alanlarda beslenmektedir. Küçük baş hayvanlar genelde dağlık ve yayla alanlarında daha çok beslenir Küçük baş hayvanlar, köseçobanlı, Kayrak, İsaklar, Kuskan, Örtülü ve Arıkuyusu köylerinde daha çok beslenmektedir. Büyük baş hayvanlardan sığır başta gelir. Tarım yapma uygun köylerde daha çok beslenmektedir. Son yıllarda devlet eliyle desteklenmesi ve özendirilmesi, orman varlığı nedeniyle keçinin bir anlamda yasaklanması ve koyununda bakım zorluğu, sığır yetiştiriciliğini iyileştirmiştir. İlçe çevresinde daha çok melez ve yerli ırk sığırlar bulunmaktadır. Orman köylerini kalkındırma projesi süt inekçiliğinin yaygınlaştırılması beraberinde kültür ırklarının ithaline gidilmiştir. Süt verimi yüksek ırkların ortaya çıkması amacıyla suni tohumlama ve yerli ırklarda da saflaştırma olmaktadır. Az da olsa besi hayvancılığı gelişmeye başlamıştır. Köylerde her ailenin birkaç küçük ve büyük baş hayvanı mevcuttur. İlçe çevresinde hayvancılık faaliyetleri genelde yaylalarda yapılır. Yayla olarak kullanılan alanlar geçmişe göre büyük oranda azalmaya yüz tutmuştur. Her geçen gün tarım alanlarının genişlemesi, devletin orman dikim çalışmaları ve çağın gereği yaşam standartların iyileşmesi konar – göçerleri başta da yörede yer alan Sarıkeçili, Karatekeli, Karakoyunlu ve Gebzeli yörüklerinin gelenekleri giderek azalmaktadır. İlçe sınırları içinde 200 hanelik sarı keçili aşiretinin konar- göçer hayatı sürmektedir. Bütün yıl boyunca çadırlarda yaşayıp yayla ve kışlaklarda keçi ve koyun besleyen sarı keçililer, havaların ısınmasıyla sahilden, yaylalara doğru göç ederler. Genel olarak kışı Gülnar’ın kıyı kesiminde, Anamur ve Silifke dolaylarında geçirirler. Yaz aylarında ise Konya, Seydişehir, Beyşehir yaylalarında geçirirler. Kış aylarında kaldıkları mevkiler, baharda göçtükleri yerler hayvanların rahat etmesine bağlıdır. Geçtikleri köylerden izin alırlar. İzin verilmez ise konaklamadan geçerler. Sahilden, yaylalara doğru göçleri Nisan ayında başlar. Bu yolculuk 3-4 ay sürer. Yazın sıcak günlerini Seydişehir, Beyşehir ve Ermenek yaylalarında geçirilir. Yayladan dönüş Ekim- Kasım aylarına rastlar. Tekrardan sahile dönülür. Kışlak ve yayla yolu olarak Göksu vadisi kullanılır. Gülnar’dan Bozkır’a gidiş yolu, Gülnar, Çukurasma, Arıkuyusu, Zeyne (Sütlüce), Mut, Karaman ve Bozkır’dır. Köseçobanlı, Kuskan, İsaklar, Kayrak çevresinde yaylacılık faaliyetleri yoğunlaşır. Hayvancılığa bağlı olarak, süt ve süt ürünleri değerlendirilmektedir. Zeyne ‘de (Sütlüce) mandıra bulunmaktadır. Çevre köylerden toplanan sütler burada ya da mut’ taki mandıralara gönderilmektedir. Köylerde ilkel yöntemlerle olsa tere yağı, peynir ve ham çökelek ürünleri elde edilip iç pazara sunulmaktadır. İlçe arazisi arıcılık bakımından uygun şartlar taşır. Kısa mesafede yükselti farkı, bitki örtüsü çeşitliği ve bir takım doğal farklılık nedeniyle, ilçede 1650 adet fenni kovan 400 adet ilkel kovan ile arıcılık yapılmaktadır. Orman köylerini kalkındırma projesi kapsamında modern hale getirilmeye çalışılmaktadır. Köse çobanlı beldesi arıcılık alanında ileri durumdadır. Yıllık bal üretimi 9 ton civarındadır. Bunun bir kısmı arı sahiplerince tüketilmekte geri kalanı ise Gülnar, Bardat gibi ilçe pazarlarında satışa sunulmaktadır. İlkelde olsa kümes hayvancılığı yapılmaktadır. Kümes hayvanları, tavuk ve hindi başta gelir. Kümes hayvancılığı her ailenin kendi yumurta ve et ihtiyacını karşılamaya yönelik olarak yetiştirilmektedir. Bir kısmı da satışa sunulur. Akdeniz kıyısında, akarsularda ve Gezende baraj gölünde balık avlanmaktadır. Bu da yörede et ihtiyacını karşılamaya yöneliktir. B. Tarımsal Faaliyetler 1. Tarım Üretimi Gülnar’da tarım yapılan toplam arazi 518870 dk.dır. Tarım faaliyetlerini başta tahıl tarımı, kuru baklagillerin ve endüstri bitkilerin tarımı yapılmaktadır. İlçe tarım arazisinin 512840 dk. Kuru tarım 6390 dk.ise, sulu tarım yapılmaktadır. Arazisinin fiziki yapısı ormanlık, kayalık, taşlık alanlar ve engebeli yapısı, tarımı olumsuz etkilemektedir. Yaz kuraklığından etkilenmektedir. İç kısımlardaki eğimli ve düzlük alanlarda kuru tarım hakim iken, kıyı kesminde ve vadi tabanlarında sulu tarım yapılmaktadır. Toprak yapısı da tarım üretimini etkilemektedir. Bazı meyve ve sebzeler dışında üretilen meyveler daha çok yöre halkının kendi ihtiyacını karşılamaya yöneliktir. İlçe genelinde yaygın olarak ekilen tahılların başında buğday gelir. Çiftçi aileleri kendi ihtiyaçlarını ve yerel ihtiyaçları karşılamaya yönelik olarak üretilmektedir. 1999 verilerine göre 18.000 dk.lık alana ekilen buğday genellikle yerli tohum kullanılarak kıraç arazilerde yetiştirilmektedir. Gübreleme ve modernize çalışmalarına başlanmıştır. Birim alanda alınan verim Ülkemiz ve Avrupa ülkelerine göre çok düşüktür. Buğday tarımı sonbaharda özellikle Ekim- Kasım aylarında ekilir. Hasat mevsimi ise Haziran ayında başlar, Ağustos ayına sarkar. Buğday ekiminin yaygın olması iklim şartları ve toprak özelliklerine bağlıdır. Gübreleme ve tohum ıslahı yoluyla verimde belli oranda artışlar ortaya çıkmıştır. Bir diğer tarım ürünü ise, arpa daha çok buğdayın yetişmediği veya veriminin düştüğü ve yükseltinin arttığı alanlarda yetiştirilir. Hayvan yemi olarak ta kullanılan arpa buğdaydan sonra gelir. Tahıllar için yer alan mısır da buğday ve arpadan farklı olarak nemli ve sulak arazileri tercih eder. Mısır sebze bahçeleri içinde sebzelerle karışık veya bir bahçeye mısır ekildiği takdirde olur. Mısır üretimi iç pazara yönelik olup her aile kendi ihtiyacı oranında üretir. Tahıl tarımı olarak başta buğday olmak üzere, nohut ve mısır gelir. Baklagillerin tarımı, başta nohut ve diğerleri; fasulye, mercimek, yonca, fig ve korunga oluşturur. Nohut geniş alanlara ve kurak sahalarda ekilir. Son yıllarda buğdaya göre fiyat artışının iyi olması, ekimini cazipleştirmiştir. Yetişme devresinde esen poyrazın etkisiyle ürün verimliliğinde düşüklük yaşanmaktadır. Fasulye önemli bir yer teşkil eder. İç pazara yönelik olarak yaş veya kuru olarak tükenmektedir. Fiyat ve yetiştirme yönünden nohut gibi bir durum arz eder. Genellikle bahçelerde ve sulu tarım alanlarında yetiştirilir. Diğer baklagiller, fig, korunga, yonca yeni yeni ilçe tarımına girmiştir. Genellikle yem bitkisi olarak yetiştirilir. Bunların yanında az da olsa mercimek ve burçak ekilir. Çiftçi ailelerinin kendi ihtiyaçlarını karşılamaya yöneliktir. İlçe merkezi yerleşim alanı çevresinde pek bahçelik alanlardan söz edilemez. Bunun nedeni de su kaynaklarının azlığıdır. Köyler genel olarak su kaynaklarına kurulduklarından dolayı köylerin çevrelerinde bahçe alanları mevcuttur. Bunun dışındaki tarım alanları ise, kuru tarım yapılmaktadır. Kıyı kesminde Büyükeceli, Babadıl ve Yanışlı köyleri çevresinde seralarda sebze ve meyve üretimi yapılmaktadır. Turunçgiller (Portakal, Mandalina, Limon vb.)’in üretimi de ileri durumdadır. Ancak son yıllarda kıyı kesminin parsellenmesi ve ikinci konut yazlık evlerinin yapılması dar olan bu alanlarının daha da daraltmıştır. Sera yapım maliyetlerinin yüksek oluşu çiftçiyi ekonomik yönden olumsuz etkilemiştir. İlçe genelinde sebze ekimine bakıldığında en fazla olanı domates’tir. Fiyatındaki dalgalanmalar yöre halkının bin bir emekle yetiştirdiği ürünün ziyan olması gibi olaylara neden olmaktadır. Akarsu boylarında kaynak suların ve sulak alanlarda sebze ve meyve yetiştiriciliğine daha uygun olduğu görülür. Bahçe içinde karışık olarak avar ismi verilen poli kültür tarım anlayışıyla domates, biber, patlıcan, soğan, kabak, bamya ve sarımsak ilkbahar aylarında ekilir. Sonbahar aylarında ise, havuç, lahana, ıspanak, marul ve turp gibi kışlık sebzeler ekilir. Bahçe tarımı içinde sebze ekim alanları ile adeta iç içe geçmiş olan meyve ağaçları yer alır. Meyve ve bahçeleri olarak adlandırılan alanlar toplu veya dağınık halde buluna bilmektedir. Başta Elma, Üzüm, Kaysı, Badem, Erik, Portakal, Limon, Antepfıstığı, Zeytin, Kiraz, İncir, Ceviz, Armut, Şeftali vb. diğer meyveler takip eder. İlçe merkezi çevresinde elma ve badem yetiştiriciliği gelişmiştir. Akova, Demirözü, çevresinde elma, bahçeleri geniş alanlar kapsar. Taban suyunun yüksekliği nedeniyle sulamaya ihtiyaç duymadan elma yetiştirilmektedir. İlçede elmanın yanı sıra üzüm üretileceği de ön plandadır. Bazı aileler yalnızca bu alandan geçimini sağlamaktadır. Tarım alanından ürün başına alınan verim 1/15 ve 1/10 dur. Kayısı, Zeyne ve çevresinde Göksu vadisine doğru üretimi artar. Büyük bir kısmı dışa ihraç edilir. Yabani zeytin ve yabani melengiç ağaçları aşılanarak Endüstriyel zeytin ve Antepfıstığı üretimi son yıllarda artmıştır. Antepfıstığı, Kuskan, Arıkuyusu ve çevresinde son yıllarda belli oranda artış göstermiştir. Kıyı kesiminde pamuk ve keçi boynuzu da önemli tarım ürünleri arasında yer alır.